10. زیرا تمامی حیوانات جنگل از آن منَند،و چارپایانی نیز که بر هزاران کوهند.
11. همۀ پرندگان کوهستانها را می‌شناسم،و هر جُنبندۀ صحرا از آن من است.
12. اگر گرسنه بودم، تو را خبر نمی‌دادم،چه، جهان و هرآنچه در آن است، از آن من است.
13. آیا من گوشت گاوان را می‌خورمیا خون بُزان را می‌نوشم؟
14. قربانیهای تشکر به خدا تقدیم کن،و نذرهای خویش را به آن متعال ادا نما،
15. و در روز تنگی مرا بخوان؛من تو را بیرون خواهم کشید،و تو مرا جلال خواهی داد.»
16. اما به شریر، خدا چنین می‌فرماید:«تو را چه که فرایض مرا بیان کنیو عهد مرا بر زبان رانی؟
17. چراکه از تأدیب من بیزاریو کلام مرا پشت گوش می‌اندازی.
18. چون دزد را می‌بینی، به او روی خوش نشان می‌دهی،و با زناکاران هم‌پیاله می‌شوی.
19. دهان خویش به بدی می‌گشاییو زبانت را به فریب عادت داده‌ای.
20. به سخن گفتن بر ضد برادرت می‌نشینی،و بر فرزند مادرت افترا می‌زنی.