1. چنانکه آهو سراپا مشتاق نهرهای آب است،همچنان، ای خدا، جان من به‌شدت مشتاق توست.
2. جان من تشنۀ خداست، تشنۀ خدای زنده،که کی بیایم و به حضور او حاضر شوم.
3. اشکهایم روز و شب خوراک من است،چون تمامی روز مرا گویند:«خدای تو کجاست؟»
4. از دل فغان برمی‌آورمچون ایامی را یاد می‌آورمکه با جماعت می‌رفتم،و آنان را به خانۀ خدا رهنمون می‌شدم،در میان فریادهای شادمانی و شکرگزاریِجمعیت جشن‌گیرندگان.