1. انتظارِ بسیار برای خداوند کشیدم،و به من مایل شده، فریادم را شنید.
2. او مرا از چاه هلاکت برآوردو از گل و لای برکشید؛و پاهایم را بر صخره نهادو گامهایم را مستحکم فرمود.
3. سرودی تازه در دهانم گذاشت،سرود ستایش خدایمان را.بسیاری این را دیده، خواهند ترسیدو بر خداوند توکل خواهند کرد.
4. خوشا به حال کسی که بر خداوند توکل دارد،و به متکبران روی نمی‌آورد،به کسانی که از پی دروغ گمراه می‌شوند.