20. زیرا صلحجویانه سخن نمیگویندبلکه بر آنان که در این سرزمین آرام گرفتهاند،سخنان حیلهآمیز اندیشه میکنند.
21. دهان بر من میگشایند و میگویند: «هَه هَه!به چشمان خود دیدیم.»
22. خداوندا، تو این را دیدهای،پس خاموش نمان!خداوندگارا، از من دور مباش!
23. بیدار شو و به دفاع از من برخیز!ای خدا و خداوندگار من، مرا داد بده!
24. ای یهوه خدای من، در عدل خود مرا تأیید فرما،و مگذار بر من شادی کنند.
25. مگذار در دل خویش بگویند: «هَه، به آرزوی خود رسیدیم!»مگذار بگویند: «او را درسته فرو بلعیدیم!»
26. هر که در مصیبت من شادی میکندخود شرمنده و خجل گردد؛آنان که خویشتن را بر من برمیافرازندبه شرم و رسوایی پوشانیده شوند.
27. آنان که اعادۀ حق مرا خواهانندفریاد شادی برآورند و شادمان گردند؛همواره بگویند: «چه بزرگ است خداوند،که از سلامتی بندهاش لذت میبرد.»
28. زبانم دادگری تو را بیان خواهد کرد،و ستایش تو را، همۀ روز.