24. خداوند فراخور پارسایی‌ام مرا پاداش داده است،فراخور پاکی دستهایم در نظر وی.
25. با وفادار، خود را وفادار می‌نمایی؛با بی‌عیب، خود را بی‌عیب می‌نمایی؛
26. با پاک، خود را پاک می‌نمایی،ولی با حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.
27. زیرا تو قوم افتاده را نجات می‌بخشی،ولی چشمان متکبر را پست می‌گردانی.
28. تویی که چراغ مرا فروزان می‌داری؛یهوه، خدای من تاریکی مرا روشن می‌گرداند.
29. به یاری تو بر سپاهیان یورش می‌برم؛و با خدایم از دیوارها برمی‌جهم.
30. و اما خدا، راه او کامل است؛کلام خداوند خالص است.او کسانی را که بدو پناه می‌برندجملگی سپر است.
31. زیرا کیست خدا جز یهوه؟و کیست صخره، مگر خدای ما؟
32. خداست که کمر مرا به قوّت می‌بنددو راهم را کامل می‌گرداند.
33. پاهایم را همچون پاهای آهو می‌سازد،و مرا بر بلندیهایم بر پا می‌دارد.
34. دستانم را به جهت نبرد تعلیم می‌دهد؛تا بازوانم کمان برنجین را خم کند.
35. تو سپر پیروزی خود را به من بخشیده‌ای،و دست راستت پشتیبان من بوده؛فروتنی تو مرا بزرگ ساخته است.
36. تو راهِ زیر پایم را فراخ می‌سازی،تا پاهایم نلغزد.
37. دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم،و تا هلاک نشوند، بازنمی‌گردم.
38. چنان بر زمینشان می‌کوبم که یارای برخاستنشان نباشد،و زیر پاهایم فرو می‌افتند.
39. تو کمر مرا برای جنگ به قوّت بسته‌ای،و آنان را که به ضد من برخیزند زیر پاهایم می‌افکنی.
40. گردنهای دشمنانم را تسلیم من کرده‌ایو نفرت‌کنندگانم را هلاک می‌سازم.
41. فریاد کمک برمی‌آورند اما فریادرسی نیست؛از خداوند یاری می‌خواهند، اما اجابتشان نمی‌کند.
42. آنان را چون غباری بر باد، می‌سایمو همچون گِلِ کوچه‌ها بیرون می‌افکنم.