17. مرا از دشمن زورآورم رهانید،و از نفرت‌کنندگانم،زیرا که از من نیرومندتر بودند.
18. در روز بلای من، به مقابله با من برآمدند،ولی خداوند تکیه‌گاه من بود.
19. او مرا به مکانی فراخ بیرون آورد،و مرا رهانید، زیرا که به من رغبت داشت.
20. خداوند فراخور پارسایی‌ام مرا پاداش داده است؛فراخور پاکیِ دستانم، سزایم بخشیده است.
21. زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته‌ام،و شریرانه از خدایم روی نگردانیده‌ام.
22. قوانین او جملگی پیش رویم بوده است؛و فرایض او را از خود دور نکرده‌ام.
23. در حضورش بَری از هر عیب بوده‌امو خویشتن را از تقصیر خویش نگاه داشته‌ام.
24. خداوند فراخور پارسایی‌ام مرا پاداش داده است،فراخور پاکی دستهایم در نظر وی.
25. با وفادار، خود را وفادار می‌نمایی؛با بی‌عیب، خود را بی‌عیب می‌نمایی؛
26. با پاک، خود را پاک می‌نمایی،ولی با حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.