12. از میان درخشش حضور ویو از خلال ابرهایشسنگهای گداخته و اخگرهای آتشین برون آمد!
13. خداوند از آسمان رعد کرد،و آن متعال آواز خود را داد،و سنگهای گداخته بود و اخگرهای افروخته.
14. او تیرهای خود را فرستاد و آنان را پراکنده ساخت؛برقها افکند و ایشان را پریشان کرد.
15. آنگاه مجراهای دریا نمایان شدو بنیان جهان آشکار گردید،از نهیب تو، خداوندا،و از وزش باد بینی تو!
16. از اعلی دست فرود آورده، مرا برگرفت،و از آبهای بسیار بیرونم کشید.
17. مرا از دشمن زورآورم رهانید،و از نفرت‌کنندگانم،زیرا که از من نیرومندتر بودند.
18. در روز بلای من، به مقابله با من برآمدند،ولی خداوند تکیه‌گاه من بود.