21. خدا را که نجات‌دهندۀ ایشان بود از یاد بردند،او را که کارهای عظیم در مصر کرده بود؛
22. آن که عجایب در سرزمین حام به عمل آورده بود،و کارهای مَهیب نزد دریای سرخ.
23. پس گفت که هلاکشان خواهد کرد -اگر برگزیدۀ او موسیبه حضورش در شکاف نمی‌ایستادتا خشم او را از هلاک کردن ایشان برگرداند.
24. سرزمین دلپذیر را خوار شمردند،زیرا به وعدۀ او ایمان نداشتند.
25. در خیمه‌های خود همهمه کردند،و آواز خداوند را نشنیدند.
26. پس با دست برافراشته سوگند خوردکه ایشان را در بیابان از پا در خواهد آورد،
27. و نسلشان را در میان قومها پخش خواهد کرد،و در سرزمینها پراکنده خواهد ساخت.
28. سپس با بَعَل فِغور هم‌یوغ شدند،و قربانیهای تقدیمی به مردگان را خوردند؛
29. با کارهای خود خداوند را به خشم آوردند،پس طاعون در میان ایشان شیوع یافت.
30. آنگاه فینِحاس ایستاد و میانجیگری کرد،و طاعون بازداشته شد.
31. و این برای او پارسایی محسوب گشت،نسل اندر نسل تا ابدالآباد.
32. همچنین نزد آبهای مِریبَه خداوند را خشمگین کردند،و حتی موسی به سبب ایشان زیان دید؛