5. تو اساس زمین را بر پایه‌های آن استوار ساختی،تا جنبش نخورد، تا ابدالآباد.
6. تو آن را به آبهای ژرف همچون ردا پوشانیدی،و آبها بر فراز کوهها ایستادند.
7. اما از عتاب تو گریختند،و از صدای رعد تو پا به فرار گذاشتند!
8. بر فراز کوهها برآمدند و به دره‌ها سرازیر شدند،به جایی که تو برایشان مقرر کردی.
9. حدّی برای آنها قرار دادی که از آن نگذرند،و دیگر بار زمین را نپوشانند!
10. تو چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازی،تا در میان کوهها روان گردند.
11. آنها جانداران صحرا را جملگی سیراب می‌کنند،و تشنگی خران وحشی را فرو می‌نشانند.