25. در آن زمان، مردی پارسا و دیندار، شَمعون نام، در اورشلیم می‌زیست که در انتظار تسلی اسرائیل بود و روح‌القدس بر او قرار داشت.
26. روح‌القدس بر وی آشکار کرده بود که تا مسیحِ خداوند را نبیند، چشم از جهان فرو نخواهد بست.
27. پس شَمعون به هدایت روح وارد صحن معبد شد و چون والدین عیسای نوزاد او را آوردند تا آیین شریعت را برایش به جای آورند،
28. شَمعون در آغوشش گرفت و خدا را ستایش‌کنان گفت:
29. «ای خداوند، حال بنا به وعدۀ خود،خادمت را به سلامت مرخص می‌فرمایی.
30. زیرا چشمان من نجات تو را دیده است،
31. نجاتی که در برابر دیدگان همۀ ملتها فراهم کرده‌ای،