12. چشمانش کبوتران را مانَدنزد نهرهای آب؛تن به شیر شسته،برنشانده همچون نگین.
13. گونه‌هایش همچون باغچه‌ای استخوشبو و مُشک‌فِشان؛لبانش همچو سوسن‌ها،مُر از آنها چِکان!
14. دستانش ساقه‌های زرّین،مُزیَّن به یَشم!تَنَش عاجِ صیقلی،آراسته به یاقوتِ کبود!
15. ساق‌هایش ستونهای مرمرین،بنا شده بر پایه‌های طلای ناب!سیمایش همچون لبنان،بی‌همتا چون سروِ آزاد.
16. دهانش بس شیرین،و او به‌تمامی دل‌انگیز!این است دلدادۀ من، ای دختران اورشلیم،این است یارِ من!