13. و من احشام او را به تمامی،بر کنارۀ آبهای بسیار تلف خواهم کرد؛و دیگر نه پای انسان آنها را به تلاطم در خواهد آورد،نه سُمهای حیوانات.
14. آنگاه آبهای ایشان را آرام خواهم گردانید،و نهرهای ایشان را همچون روغنْ روان خواهم ساخت،این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
15. «چون سرزمین مصر را مخروبه سازم،و زمین از هرآنچه در آن است خالی شود،و همۀ ساکنان آن را بزنم،آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم!
16. خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: این است مرثیه‌ای که برای او خواهند خواند؛ دختران قومها آن را بر مصر و بر خلق بی‌شمارش خواهند خواند.»
17. در سال دوازدهم، در روز پانزدهمِ ماه نخست، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
18. «ای پسر انسان، بر خلق بی‌شمار مصر شیون کن و آنان، یعنی او و دختران ملل عظیم را، به نزد آنان که به گودال فرو می‌روند به اَسفَلهای زمین فرود آر. او را بگو:
19. ”آیا تو از دیگران زیباتری؟فرود شو و با ختنه‌ناشدگان بیآرام!“
20. آنان در میان کشتگانِ شمشیر خواهند افتاد. مصر به شمشیر سپرده شده است؛ او را با تمامی خلق بی‌شمارش بر زمین بِکِشید.
21. نیرومندانِ جنگاوران از میان هاویه دربارۀ او و یاری‌دهندگانش خواهند گفت: ”این ختنه‌ناشدگان که به شمشیر کشته شده‌اند، بدین‌جا فرود آمده و خفته‌اند!“