16. آنگاه حاکمان دریا جملگی از تختشان به زیر خواهند آمد و ردا از تن به در کرده، جامه‌های گلدوزی‌شدۀ خویش را خواهند کَند و لرزه بر تن کرده، بر زمین خواهند نشست و هر دَم بر خود لرزیده، از دیدنت حیران خواهند شد.
17. و بر تو مرثیه خوانده، تو را خواهند گفت:«”ای شهر پر آوازه، چگونه تباه گشتی،ای که مسکن ساحل‌نشینان بودی!ای که بر دریا زورآور بودی،تو و ساکنانت؛تو که ترس خود را بر همۀ سکنۀ آنجامستولی می‌کردی!
18. حال در روز سقوطتسرزمینهای ساحلی بر خود می‌لرزند،و جزایر دریااز رحلت تو مدهوش می‌گردند.“
19. «زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید: چون تو را مانند شهرهای غیرمسکون ویران سازم و آبهای ژرف بر تو آورده، تو را به آبهای بسیار بپوشانم،