آنگاه که انسان از بلندیها بهراسد،و از خطرِ راهها ترسان شود؛آنگاه که درخت بادام شکوفه آورَد،و ملخ خود را بهسختی بر زمین بکِشد،و آتشِ اشتیاق شعله برنکشد.آنگاه آدمی به منزلگه جاودانی خویش رهسپار میشود،و نوحهگران در کوچهها روان میگردند؛