32. «پس حال، ای پسران، به من گوش فرا دهید؛خوشا به حال آنان که طریقهای مرا نگاه دارند.
33. رهنمود را بشنوید و حکیم باشیدو از آن غفلت مکنید.
34. خوشا به حال آن که به من گوش فرا دهدو هر روزه بر دروازه‌های من دید‌بانی کندو بر دَرم به انتظار بنشیند.
35. زیرا هر که مرا یابد، حیات را یافته استو لطف خداوند شامل حالش می‌شود.
36. اما هر که از یافتنِ من درمانَد، بر جان خود زیان رسانده استو هر که از من نفرت کند، مرگ را دوست داشته است!»