11. و در پایانِ عمر، ناله سر دهی،آنگاه که گوشت و تَنَت زایل شده باشد.
12. و بگویی: «دریغا که از تأدیب بیزار بودم!و افسوس که دل من توبیخ را خوار شمرد!
13. آوای معلمانِ خویش نشنیدمو به آموزگاران خود گوش فرا ندادم.
14. و در میان قوم و جماعت،به لبۀ پرتگاه رسیدهام.»
15. آب را از منبعِ خودت بنوش،آب گوارا را از چاهِ خویشتن.
16. چرا چشمههایت در کویها جاری شودو نهرهایت در معابر عمومی؟