17. نانِ شرارت را می‌خورندو شرابِ خشونت را می‌نوشند.
18. طریق پارسایان همچون طلوع سپیده‌دمان است،که تا روشنایی نیمروز، نور آن هر دم فزونی می‌گیرد.
19. اما راه شریران همچون تاریکیِ غلیظ استو نمی‌دانند که از چه می‌لغزند.
20. پسرم، به آنچه می‌گویم توجه کن؛و به سخنانم نیک گوش فرا ده.
21. آنها را از نظر دور مکنبلکه در قلبت نگاهشان بدار؛
22. زیرا برای یابندگان خود حیاتندو شفا برای تمامیِ تن ایشان.
23. دل خویش را با مراقبتِ تمام پاس بدار،زیرا سرچشمۀ امور حیاتی است.