24. سکونت در کُنجِ بام،بِه از زندگی زیر یک سقف با زن ستیزه‌جو.
25. خبر خوش از دیار دوردست،آبی است خنک به کام تشنه‌لب.
26. پارسایی که در برابر شریران سست می‌شود،چشمه‌ای گل‌آلود و چاهی آلوده را مانَد.
27. عسلِ زیاد خوردن، نیکو نیست،در پی جلال خود بودن، جلال نیست.
28. آن که بر نَفْس خود مسلط نباشد،شهری بی‌حصار را مانَد که بدان رخنه کرده باشند.