1. شراب تمسخر می‌کند و باده عربده می‌کشد؛حکیم نیست هر آن که فریفتۀ آنان شود.
2. هیبتِ شاه همچون شیر می‌غرد؛هر که خشمش برانگیزد، جان بر باد می‌دهد.
3. دوری از نزاع، عزّت آدمی استاما تن هر نادان برای مجادله می‌خارد!
4. کاهل زمین را در فصلش شخم نمی‌زند؛پس در موسم درو گدایی می‌کند و چیزی نمی‌یابد.
5. مشورت همچون آبی است عمیق در دل انسان،مردی فهیم خواهد که آن را بیرون کشد.
6. بسا کسان که مدعی محبتی پایدارنداما شخص وفادار را کهِ تواند یافت؟
7. پارسا در راستی سلوک می‌کند؛خجسته‌اند فرزندانی که پس از او می‌آیند!
8. شاه که بر مسند داوری نشیند،به نگاه خود شرارتها را یکسره غربال کند.
9. کیست که تواند گوید: «من دل خود را طاهر ساخته‌ام؛من از گناه خویش پاک شده‌ام»؟