20. گر خواهی سرانجام حکیم گردی،مشورت را گوش گیر و رهنمود را بپذیر.
21. تدبیرهای بسیار در دل انسان است،اما آنچه استوار مانَد مشورت خداوند است.
22. پسندیده در آدمی محبت است،و فقیر از دروغگو بهتر.
23. ترس خداوند به حیات رهنمون می‌شود؛انسان با شکم سیر شب را به سر می‌بردو گزندی به او نمی‌رسد.
24. کاهل دست خویش به بشقاب فرو می‌برد،اما آن را حتی تا دهان خود برنمی‌آورد!
25. تمسخرگر را بزن که ساده‌لوح نیز عاقل خواهد شد؛شخص فهیم را توبیخ کن که معرفت را درک خواهد کرد.
26. فرزندی که به پدر خشونت ورزد و مادر را از خانه براند،مایۀ شرم و رسوایی است.
27. پسرم، اگر خواهی از سخنان معرفت منحرف شوی،از گوش سپردن به رهنمود بازایست!
28. شاهدِ فرومایه، عدالت را به مسخره می‌گیرد،دهان شریران، ظلم را فرو می‌بلعد.