1. پسر حکیم تأدیب را از پدرش می‌پذیرد،اما تمسخرگر به توبیخ گوش فرا نمی‌دهد.
2. انسان از ثمرۀ لبهای خود نصیب نیکو می‌برد،اما اشتیاق خیانت‌پیشگان به خشونت است.
3. آن که مراقب زبان خویش است، مراقب جان خویش است،اما آن که نسنجیده سخن می‌گوید، خود را هلاک می‌سازد.
4. کاهل حسرت غذا را می‌خورد و چیزی به دست نمی‌آورد،اما شخص سخت‌کوش فربه خواهد شد.
5. پارسا از دروغ نفرت دارد،اما شریر رسوایی و خجالت به بار می‌آورد.
6. پارسایی، راستان را حفظ می‌کند،اما گناه، شریران را سرنگون می‌سازد.