12. نفرت، نزاعها برمی‌انگیزد،اما محبت، خطاپوش است.
13. حکمت، بر لبهای فهیمان یافت می‌شود،اما چوب برای پشت کم‌عقلان است.
14. حکیمان، دانش‌را می‌اندوزند،اما زبانِ جاهل سر او را بر باد می‌دهد.
15. توانگریِ دولتمند، شهرِ مستحکم اوست،اما فقرِ بینوایان به نابودی آنها می‌انجامد.
16. مزد پارسایان، به حیات رهنمون می‌شود،عایدی شریران، به گناه.
17. آن که به تأدیب گوش می‌سپارد، در راهِ حیات است،اما آن که توبیخ را ترک می‌گوید، گمراهی به بار می‌آورد.
18. آن که نفرت را پنهان سازد، لبهای دروغگو دارد،آن که شایعه‌پراکنی کند، نادان است.