5. «چون آنها نمیخواهند که به سوی من بازگردند، پس دوباره به مصر فرستاده میشوند و امپراتور آشور بر آنها سلطنت خواهد کرد.
6. دشمنان با شمشیر بر آنها هجوم میآورند، سنگرها و دروازههای ایشان را درهم میشکنند و نقشههای آنان را باطل میسازند.
7. قوم من تصمیم گرفتهاند که مرا ترک کنند. حتّی اگر آنها نزد قادر متعال التماس کنند، هیچکس به فریادشان نخواهد رسید.
8. «ای افرایم، چگونه تو را ترک کنمو ای اسرائیل چطور بگذارم که بروی؟نمیتوانم با تو مانند ادمه و صبوئیم رفتار کنم.دلم در قفسهٔ سینهام از غصّه میتپدو از شدّت ترحّم به رقّت میآید.
9. از شدّت خشم خود جلوگیری میکنمو دیگر تو را از بین نمیبرم،زیرا من خدا هستم، نه انسان.من خدای قدّوس هستم و در بین شما ساکن میباشم.با قهر و غضب نزد شما نمیآیم.
10. «آنها از من که خداوند هستم، پیروی میکنند و من مانند شیر بر دشمنان میغرّم و چون غرّش کنم، فرزندان او لرزان و شتابان از غرب بازمیگردند.
11. همچون فوج پرندگان از مصر و مانند کبوتران از آشور پرواز خواهند کرد و من آنها را به خانههایشان برمیگردانم.» من، خداوند سخن میگویم.
12. خداوند میفرماید: «افرایم با دروغهای خود و اسرائیل با نیرنگ مرا احاطه کردهاند و یهودا هنوز برضد من که خدای قدّوس و امین هستم شورش میکند.»