5. اقوام جهان به عبادت خدایان خود میپردازند و از آنها پیروی میکنند، ولی ما برای همیشه خداوند، خدای خود را ستایش میکنیم و او را پیروی خواهیم کرد.
6. خداوند میفرماید: «در آن روز مردمان لنگ و غمدیده را که از دیارشان رانده شده بودند، جمع میکنم.
7. به اشخاص لنگ و بازماندگان قوم که در تبعید به سر میبرند، زندگی تازه میبخشم و آنها را قومی نیرومند میسازم. خودم در صهیون، از آن روز تا به ابد، بر آنها سلطنت خواهم کرد.»
8. ای اورشلیم، جایی که خدا مانند شبان از بُرج دیدهبانی، مراقب قوم خود میباشد، تو دوباره پایتخت پادشاهی خودت خواهی شد.
9. چرا فریاد برمیآوری؟ چرا مانند زنی که در حال زایمان باشد درد میکشی؟ آیا بهخاطر این است که پادشاهی نداری و مشاورین تو همه مردهاند؟
10. ای مردم اورشلیم، مانند زنی که میزاید از درد به خود بپیچید و بنالید، زیرا شما باید از این شهر بیرون بروید و در صحرا زندگی کنید. شما به بابل برده میشوید، امّا در آنجا خداوند به دادتان میرسد و شما را از دست دشمنان نجات میدهد.
11. اقوام زیادی با هم جمع شدهاند تا به تو حمله کنند. آنها میگویند: «اورشلیم باید نابود شود! ما این شهر را خراب میکنیم!»
12. امّا آنها نمیدانند که ارادهٔ خداوند چیست و نمیفهمند که او روزی آنها را مانند خوشههای گندم برای کوبیدن در خرمنگاه جمع خواهد کرد.