1. وای بر شما که در شب نقشههای شوم میکشید و وقتیکه صبح میشود آنها را عملی میسازید. در هر فرصتی که به دست آورید، مرتکب کارهای بد میشوید.
2. به زمین و خانهٔ مردم طمع میکنید و آنها را بزور میگیرید. مال و خانهٔ هیچکسی از دست شما در امان نیست.
3. بنابراین خداوند میفرماید: «من تصمیم گرفتهام چنان بلایی بر شما نازل کنم که نتوانید از آن بگریزید. به روزگار بد گرفتار میشوید و دیگر با غرور گام برنمیدارید.
4. در آن زمان شما مَثَل و زبانزد مردم میشوید. با تلخی نوحهسرایی میکنید و میگویید:«ما بکلّی تباه شدیم،زیرا خداوند سرزمین ما را از ما گرفتو بین مردمی تقسیم کرد که ما را به اسارت بردند.»
5. وقتی آن سرزمین را به قوم خود بازگردانم، هیچکدام از شما از آن سهمی نمیبرید.
6. امّا مردم به من موعظه میکنند و میگویند: «در آن مورد موعظه نکن، خدا ما را شرمسار نخواهد کرد.