1. وقتی عیسی جمعیّت زیادی را دید، به بالای كوهی رفت و در آنجا نشست و شاگردانش به نزد او آمدند
2. و او دهان خود را گشوده به آنان چنین تعلیم داد:
3. «خوشا به حال کسانیکه از فقر روحی خود آگاهندزیرا، پادشاهی آسمان از آن ایشان است.
4. «خوشا به حال ماتمزدگان،زیرا ایشان تسلّی خواهند یافت.
5. «خوشا به حال فروتنان،زیرا ایشان مالک جهان خواهند شد.
6. «خوشا به حال کسانیکه گرسنه و تشنهٔ نیكی خدایی هستند،زیرا ایشان سیر خواهند شد.
7. «خوشا به حال رحمكنندگان،زیرا ایشان رحمت را خواهند دید.
8. «خوشا به حال پاکدلان،زیرا ایشان خدا را خواهند دید.
9. «خوشا به حال صلحكنندگان،زیرا ایشان فرزندان خدا خوانده خواهند شد.
10. «خوشا به حال کسانیکه در راه نیكی آزار میبینند،زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.
11. «خوشحال باشید اگر بهخاطر من به شما اهانت میکنند و آزار میرسانند و به ناحق هرگونه افترایی به شما میزنند.
12. خوشحال باشید و بسیار شادی كنید، زیرا پاداش شما در آسمان عظیم است، چون همینطور به انبیای قبل از شما نیز آزار میرسانیدند.
13. «شما نمک جهان هستید ولی هرگاه نمک مزهٔ خود را از دست بدهد، چگونه میتوان آن را بار دیگر نمكین ساخت؟ دیگر مصرفی ندارد، جز آنكه بیرون ریخته پایمال مردم شود.
14. «شما نور جهان هستید. نمیتوان شهری را كه بر كوهی بنا شده است، پنهان كرد.
15. هیچکس چراغ روشن نمیکند كه آن را زیر سرپوش بگذارد، بلكه آن را بر چراغپایه قرار میدهد تا به تمام ساكنان خانه نور دهد.
16. نور شما نیز باید همینطور در برابر مردم بتابد تا كارهای نیک شما را ببینند و پدر آسمانی شما را ستایش نمایند.