23. هنگامیکه از گناه خود آگاه شود، یک بُز نر را که سالم و بیعیب باشد برای قربانی بیاورد.
24. دست خود را بر سر بُز بگذارد و در قسمت شمالی قربانگاه در جایی که قربانی سوختنی را ذبح میکنند، سرش را ببرد. این قربانیای است که گناه را برمیدارد.
25. بعد کاهن کمی از خون حیوان را با انگشت خود بر چهار شاخ قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و باقیماندهٔ خون را در پای قربانگاه بریزد.
26. تمام چربی آن را، مثل چربی قربانی سلامتی بر قربانگاه بسوزاند. به این ترتیب کاهن تاوان گناه او را میدهد و گناه آن حاکم بخشیده میشود.
27. هرگاه یکی از مردم عادی ناآگاهانه گناه کند و از یکی از احکام خداوند سرپیچی نماید، مقصّر شمرده میشود.
28. وقتی به گناه خود پی ببرد، یک بُز ماده را که سالم و بیعیب باشد، برای تاوان گناه خود بیاورد.
29. آنگاه دست خود را بر سر قربانی بگذارد و در قسمت شمالی قربانگاه جایی که قربانی سوختنی را میکُشند، ذبح کند.
30. کاهن کمی از خون حیوان را با انگشت خود به چهار شاخ قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و باقیماندهٔ خون را در پای قربانگاه بریزد.
31. کاهن تمام چربی آن را مثل چربی قربانی سلامتی جدا کند و بر سر قربانگاه بسوزاند و بوی آن مورد پسند خداوند قرار میگیرد. به این ترتیب کاهن تاوان گناه آن شخص را میدهد و او از گناه پاک میشود.
32. هرگاه آن شخص بخواهد برّهای را برای گناه قربانی کند، یک برّهٔ مادّه را که سالم و بیعیب باشد بیاورد.
33. آنگاه دست خود را بر سر حیوان بگذارد و آن را در قسمت شمالی قربانگاه در جایی که قربانی سوختنی را میکشند، ذبح کند.
34. بعد کاهن کمی از خون حیوان را با انگشت خود به چهار شاخ قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و باقیماندهٔ خون را در پای قربانگاه بریزد.
35. سپس تمام چربی آن را، مثل چربی برّهٔ قربانی سلامتی جدا کند، و کاهن آن را همراه قربانیهایی که بر آتش برای خداوند تقدیم میگرداند، بر قربانگاه بسوزاند. به این ترتیب کاهن قربانی گناه او را به خدا تقدیم میکند و او بخشیده خواهد شد.