1. قربانگاه قربانی سوختنی را از چوب اقاقیا ساختند که ارتفاع آن یک متر و سی سانتیمتر و طول آن دو متر و بیست سانتیمتر بود.
2. شاخهایی هم در چهار گوشهٔ خود داشت که شاخها و قربانگاه یک تکه بودند و همه با برنز پوشانیده شده بودند.
3. ظروف قربانگاه، یعنی دیگ، خاکانداز، کاسه، چنگک و آتشدان آن، همه برنزی بودند.
4. آتشدان قربانگاه برنزی بود و پایینتر از لب و در نصف ارتفاع آن قرار داشت.
5. چهار حلقهٔ برنزی در چهار گوشهٔ آتشدان برای گرفتن دو میلهٔ چوبی ساخت.
6. میلهها از چوب اقاقیا و با برنز پوشانده شده بودند.
7. میلهها را در حلقههای دو طرف آتشدان برای حمل و نقل قربانگاه جا داد. قربانگاه از تخته ساخته شده بود و درونش خالی بود.
8. حوض برنزی و پایهٔ برنزی آن را از آیینههایی ساخت که هدیهٔ زنهایی بود که جلوی در خیمهٔ مقدّس خداوند خدمت میکردند.
9. بعد شروع به درست كردن پردههای حیاط نمودند. پردهٔ سمت جنوب آن چهل و چهار متر و از کتان نفیس بافته شده بود.
10. تعداد ستونهای آن بیست بود و این ستونها بر بیست پایهٔ برنزی قرار داشتند. چنگکها و پشتبندهای ستونها از نقره ساخته شده بودند.
11. پردهٔ شمال آن هم به طول چهل و چهار متر و دارای بیست ستون و بیست پایهٔ برنزی بود. چنگکها و پشتبندهای ستونهای آن هم نقرهای بودند.
12. پردهٔ سمت مغرب آن بیست و دو متر و دارای ده ستون و ده پایه بود. چنگکها و پشتبندهای ستونها از نقره بودند.
13. طول پردهٔ سمت مشرق هم بیست و دو متر بود.
16. همهٔ پردههای اطراف حیاط از کتان لطیف ساخته شده بودند.
17. پایههای ستونها برنزی، امّا چنگکها و پشتبندها و سرپوش ستونها نقرهای بودند.
18. پردهٔ دروازهٔ حیاط از کتان نفیس و پشم به رنگهای آبی، بنفش و قرمز، به هم تابیده بود. طول آن نُه متر و ارتفاع آن دو متر بود.
19. چهار ستون آن بالای چهار پایهٔ برنزی قرار داشتند. چنگکها، سرپوش ستونها و پشتبندها از نقره بودند.