11. قبل از اینکه مار کسی را بگزد، باید آن را افسون کرد.
12. کلام شخص دانا فیض بخش است، امّا سخنان آدم نادان خودش را تباه می‌کند.
13. ابتدای کلامش حماقت است و پایان آن دیوانگی محض.
14. شخص احمق زیاد حرف می‌زند.هیچ‌کس نمی‌داند که بعداً چه اتّفاقی خواهد افتاد و هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید بعد از مرگ چه خواهد شد.
15. کار آدم نادان را فرسوده می‌کند، به طوری که حتّی نمی‌تواند راه خانهٔ خود را پیدا کند.
16. افسوس به حال کشوری که پادشاه آن اختیاری از خود نداشته باشد و رهبرانش سحرگاهان بخورند و بنوشند و مست شوند!
17. خوشا به حال سرزمینی که پادشاهش نجیب‌زاده باشد و رهبران آن به موقع و به اندازه بخورند و بنوشند و مست نکنند!
18. در اثر تنبلی سقف خانه چِکه می‌کند و فرو می‌ریزد.
19. جشن خوشی می‌آورد و شراب سرمستی، امّا بدون پول هیچ‌کدام را نمی‌توانی داشته باشی.
20. به پادشاه حتّی در فکر خود هم دشنام ندهید و حتّی در بستر خود هم شخص ثروتمند را لعنت نکنید، زیرا ممکن است پرنده‌ای سخنان تو را به گوش آنها برساند.