7. «خداوند شما را بهخاطر جمعیّت زیادتان دوست نداشت و برنگزید زیرا شما کوچکترین قومها بودید؛
8. بلکه بهخاطر این بود که شما را دوست داشت و به قَسَمی که به اجدادتان خورده بود، وفا کرد تا شما را با دست نیرومند خود از اسارت و بندگی نجات بخشد و از دست فرعون، آزاد کند.
9. پس باید بدانید که خداوند خدای شما، خدای یگانه است. او خدایی با وفاست که عهد و پیمان خود را نگاه میدارد و محبّت پایدار خود را به دوستداران خود و آنهایی که از احکام او پیروی میکنند تا هزاران نسل نشان میدهد.
10. امّا آنهایی را که از او تنفّر دارند، بدون درنگ مجازات خواهد کرد.
11. پس از احکام، قوانین و دستورات او که همه را امروز به شما میدهم، به دقّت پیروی کنید.
12. «اگر شما به این احکام توجّه کنید و از آنها به دقّت پیروی نمایید، خداوند خدایتان، محبّت پایدار خود را به شما نشان میدهد و به پیمانی که از روی محبّت پایدار با اجداد شما بسته است، وفا میکند.
13. او شما را دوست میدارد، برکتتان میدهد و به تعدادتان میافزاید. او شما و زمینتان را بارور و پرثمر میکند. غلّه، انگور، روغن، گلّه و رمهتان را در سرزمینی که به نیاکان شما وعده فرمود برکت میدهد و فراوان میسازد.
14. شما خوشبختترین مردم روی زمین میشوید و هیچ یک از شما و حتّی گلّههایتان هم نازا نخواهد بود.
15. خداوند هرگونه مرض را از شما دور میکند و نمیگذارد به آن امراض هولناکی که در مصر دیده بودید، دچار شوید؛ بلکه کسانیکه دشمن شما هستند به آن بیماریها مبتلا میگردند.
16. شما باید تمام اقوامی را که خداوند به دستتان تسلیم میکند از بین ببرید. به آنها رحم نکنید، خدایان ایشان را نپرستید، چون در دام خطرناکی گرفتار میشوید.
17. «شاید در دلتان بگویید که این قومها از ما بیشترند، چگونه میتوانیم آنان را اخراج کنیم.
18. از آنها نترسید. فقط آنچه را که خداوند خدایتان در حق فرعون و مردم مصر کرد بهخاطر آورید.
19. بلاهای وحشتناکی را که بر سر آنها آورد و نشانهها و شگفتیهایی را که نشان داد، به چشم خود مشاهده کردید و دیدید که چگونه دست توانای او شما را از سرزمین مصر بیرون آورد. خداوند خدایتان همین رفتار را هم با کسانی میکند که شما از آنها میترسید.