1. «هنگامیکه خداوند خدایتان، شما را به سرزمینی که به آن وارد میشوید تا آن را تصاحب کنید، بیاورد و ملّتهایی چون حِتّیها، جَرجاشیها، اموریها، کنعانیها، فرِزیها، حویها و یبوسیها را که از شما بزرگتر و نیرومندترند، از سر راه شما دور کند،
2. و هنگامیکه خداوند خدایتان آنها را به دست شما تسلیم و مغلوب سازد، شما باید آنها را بکلّی از بین ببرید. با آنها پیمان نبندید و به آنها ترحّم نکنید.
3. با آنها ازدواج نکنید و نگذارید فرزندانتان با پسران و دختران ایشان ازدواج کنند،
4. زیرا آنها فرزندان شما را از خداوند دور میکنند تا خدایان آنها را پرستش کنند. آنگاه خشم خداوند علیه شما برافروخته خواهد شد و شما را به سرعت نابود خواهد کرد.
5. پس باید با آنها چنین رفتار کنید: قربانگاههایشان را ویران کنید، ستونهای آنها را بشکنید، شمایل الههٔ اشره را از بین ببرید و بُتهای آنها را در آتش بسوزانید.
6. زیرا شما در نزد خداوند یک قوم مقدّس هستید و خداوند خدایتان شما را از بین تمام اقوام روی زمین برگزید تا قوم خاص او باشید.
7. «خداوند شما را بهخاطر جمعیّت زیادتان دوست نداشت و برنگزید زیرا شما کوچکترین قومها بودید؛
8. بلکه بهخاطر این بود که شما را دوست داشت و به قَسَمی که به اجدادتان خورده بود، وفا کرد تا شما را با دست نیرومند خود از اسارت و بندگی نجات بخشد و از دست فرعون، آزاد کند.