10. «او قوم اسرائیل را در بیابانو در صحرای خشک و سوزان، سرگردان یافت.او مثل تخم چشم خود، از آنها مراقبت کرد و آنها را پناه داد.
11. مانند عقابی که به جوجه‌های خود پرواز می‌آموزدو با بالهای گستردهٔ خود آنها را در ایمنی می‌گیرد،خداوند اسرائیل را از سقوط نجات داد.
12. خداوند به تنهایی آنها را هدایت کرد،بدون کمک خدایان دیگر.
13. «او آنها را بر فراز کوهها جای داد.و آنها از محصول زمین خوردند.آنها در میان صخره‌ها عسل وحشی یافتند.و درختان زیتون آنها در زمین سنگلاخ رشد کرد.
14. گاوها و بُزهای آنها شیر فراوان دادند.آنها بهترین گوسفندان، بُزها و گاوها،بهترین گندم، و بهترین شراب را داشتند.
15. «قوم خداوند ثروتمند، امّا سرکش شدند؛آنان فربه و سیر شدند.آنها خداوند، آفریدگار خود را ترک کردندو نجات‌دهندهٔ نیرومند خود را رد کردند.
16. با خدایان بیگانهٔ خود غیرت خداوند را برانگیختندو با کارهای زشت خود او را به خشم آوردند.
17. آنها برای خدایانی که واقعی نبودند، قربانی کردند؛خدایانی که اجدادشان نمی‌شناختند،خدایانی که قوم اسرائیل هرگز پیروی نکرده بود.
18. آنها خدایشان، نجات‌دهندهٔ توانای خویش را فراموش نمودندو خدایی را که به آنها حیات بخشید، از یاد بردند.
19. «وقتی خداوند این کارها را دید، خشمگین شدو پسران و دختران خود را ترک کرد.
20. خداوند فرمود: 'من آنها را ترک می‌کنمتا ببینم که عاقبت آنها چه می‌شود،زیرا آنها مردمی سرکش و بی‌وفا هستند.
21. با بُتهای خود مرا خشمگین کرده‌اند،با خدایان دروغین خود، غیرت مرا برانگیختند.پس من آنها را به وسیلهٔ کسانی‌که حتّی قومی به شمار نمی‌آیند، به خشم خواهم آورد.من آنها را به وسیلهٔ ملّتی ابله، به غیرت خواهم آورد.