5. مباحثات دایمی در بین اشخاصی می‌شود كه در افكار خود فاسد و از حقیقت دور هستند. آنها گمان می‌کنند كه خداپرستی وسیله‌ای است برای كسب منفعت.
6. البتّه خداپرستی همراه با قناعت، منفعت بسیار دارد.
7. زیرا ما چیزی به این جهان نیاورده‌ایم و نمی‌توانیم از این جهان چیزی ببریم.
8. پس اگر خوراک و پوشاک داشته باشیم، به آنها قناعت می‌کنیم.
9. امّا آنانی كه در آرزوی جمع كردن ثروت هستند، به وسوسه و دام آرزوهای پوچ و زیان‌بخشی كه آدمی را به تباهی و نیستی می‌کشاند گرفتار می‌شوند.
10. زیرا عشق به پول، سرچشمهٔ همه‌نوع بدیهاست و به علّت همین عشق است كه، بعضی‌ها از ایمان منحرف گشته، قلبهای خود را با رنجهای بسیار جریحه‌دار ساخته‌اند.
11. امّا تو، ای مرد خدا، از همهٔ اینها بگریز و نیكویی مطلق و خداپرستی و ایمان و محبّت و بردباری و ملایمت را پیشهٔ خود ساز.
12. در مسابقهٔ بزرگ ایمان تلاش كن و حیات جاودانی را به چنگ آور؛ زیرا خدا تو را برای آن خوانده است و در حضور شاهدان بسیار، به خوبی به ایمان خود اعتراف كردی.
13. در برابر خدایی كه به همه‌چیز هستی می‌بخشد. و در حضور مسیح عیسی كه نزد «پنطیوس پیلاطس» اعترافی نیكو كرد، تو را موظّف می‌سازم
14. كه این فرمان را دور از سرزنش، تا روزی كه خداوند ما عیسی مسیح ظهور كند، نگاه داری.
15. و در زمانی‌که او معیّن كرده، آن یكتا حكمران متبارک كه پادشاه پادشاهان و خداوند خداوندان است این را ظاهر خواهد ساخت.
16. به آن یكتا وجودی كه فناناپذیر است و در نوری ساكن می‌باشد كه محال است كسی به آن نزدیک گردد و هیچ‌کس هرگز او را ندیده و نمی‌تواند ببیند، عزّت و قدرت جاودان باد، آمین.
17. به ثروتمندان این جهان دستور بده كه خودبین نباشند و به چیزهای بی‌ثبات مانند مال دنیا متّکی نباشند. بلكه به خدایی توکّل كنند كه همه‌چیز را به فراوانی تهیّه می‌کند تا ما از آنها لذّت ببریم.