13. هرگونه اموال گرانبها به دست می‌آوریم و خانه‌های خود را از اموال دزدی پر می‌کنیم.
14. بیا جزو دستهٔ ما باش تا هرچه بدزدیم با هم قسمت کنیم.»
15. ای فرزند من، با آنها همراه مشو و از ایشان دوری کن.
16. چون پاهای ایشان به سوی شرارت می‌دود و برای ریختن خون می‌شتابند.
17. گذاشتن دام در مقابل چشمان پرنده کار بیهوده‌ای است.
18. امّا این قبیل افراد، برای خود دام می‌گسترانند، دامی که در آن هلاک خواهند شد.
19. دزدی، عاقبت باعث هلاکت دزد می‌شود. عاقبت کسانی‌که با قتل و غارت زندگی می‌کنند، مرگ و نابودی است.
20. حکمت در کوچه‌ها و در خیابانها با صدای بلند، همه را صدا می‌زند.
21. در دروازهٔ شهرها و هر جایی که مردم دور هم جمع می‌شوند فریاد می‌کند:
22. «ای مردم احمق تا کی می‌خواهید احمق باشید؟ تا کی می‌خواهید از مسخره کردن دانایی لذّت ببرید؟ آیا شما هرگز خواهید آموخت؟
23. وقتی شما را صدا می‌‌زنم، گوش دهید. پندهای خوبی می‌دهم و آنچه می‌دانم به شما می‌آموزم.
24. چندین بار شما را صدا کردم ولی نیامدید. دستهای خود را به طرف شما دراز کردم، اعتنا نکردید.
25. نصایح مرا قبول نکردید و نخواستید که شما را اصلاح کنم.
26. پس وقتی گرفتار شوید، به شما می‌خندم و هنگامی‌که دچار ترس و وحشت شوید، شما را مسخره می‌کنم.
27. وقتی ترس مثل توفان به شما حمله کند و مصیبت مانند گردباد دور شما را بگیرد، وقتی‌که به تنگدستی و پریشانی دچار شوید.
28. آنگاه مرا صدا خواهید کرد، ولی جواب نخواهم داد. همه‌جا به دنبال من خواهید گشت ولی مرا پیدا نخواهید کرد.
29. زیرا شما هرگز به حکمت توجّه نکردید و از خداوند اطاعت ننمودید.