8. پدران شما نیز هنگامیکه آنها را از قادش برنیع فرستادم تا آن سرزمین را بررسی کنند، همین کار را کردند.
9. امّا وقتی به وادی اشکول رسیدند و آن سرزمین را دیدند، دوباره برگشتند و قوم اسرائیل را از رفتن به آنجا دلسرد ساختند.
12. از آن جمله، تنها کالیب، پسر یفنه و یوشع، پسر نون بودند که به خداوند وفادار ماندند.
13. پس خشم خداوند بر قوم اسرائیل برافروخته شد و آنها را مدّت چهل سال در بیابان سرگردان ساخت تا اینکه همهٔ آنهایی که در مقابل خداوند گناه کرده بودند، هلاک شدند.
14. حالا شما نسل گناهکار، جای نیاکان خود را گرفتهاید و میخواهید که شدّت خشم خداوند را بر سر قوم بیاورید.
15. اگر شما باز هم از امر خداوند پیروی نکنید، او دوباره این قوم را در بیابان ترک میکند، آنگاه خود شما مسئول تباهی آنها خواهید بود.»
16. پس آنها گفتند: «ابتدا به ما اجازه بدهید که در اینجا برای گلّههای خود طویله و برای اطفال خود شهرها بسازیم،
17. آنگاه ما مسلّح میشویم و پیشاپیش برادران خود به آن سوی رود اردن میرویم تا آنها را به مقصد برسانیم. امّا خانوادهٔ ما باید در شهرهای مستحکمی که خواهیم ساخت، بمانند تا از خطر دشمن در امان باشند.
18. تا تمام قوم اسرائیل زمین خود را به دست نیاورند، ما باز نخواهیم گشت.
19. ما در آن سوی رود اردن، زمین نمیخواهیم، زیرا ما سهم خود را در اینجا، یعنی شرق رود اردن گرفتهایم.»
20. موسی گفت: «اگر به راستی میخواهید این کار را بکنید، پس در حضور خداوند برای جنگ آماده شوید.
21. تمام مردان جنگی شما از رود اردن عبور کنند تا که خداوند همهٔ دشمنان را پراکنده سازد.
22. بعد از آن که آن سرزمین را در حضور خداوند متصرّف شدید، میتوانید بازگردید، زیرا وظیفهٔ خود را در مقابل خداوند و قوم اسرائیل انجام دادهاید و آن وقت زمینهای شرق رود اردن را، از جانب خداوند مالک میشوید.
23. امّا اگر به وعدهٔ خود وفا نکنید، در برابر خداوند گناهکار شمرده میشوید و بهخاطر گناه خود، جزا میبینید.
24. حالا بروید و برای کودکان خود، شهرها و برای گلّههای خود، طویله بسازید، امّا به آنچه که گفتید باید عمل کنید.»