7. «تو، ای موآب، به قدرت و ثروت خود اعتماد کردی،امروز حتّی تو هم تسخیر خواهی شد،و خدایت -کموش- به همراه شاهزادگان و کاهنانبه اسارت خواهند رفت.
8. حتّی یک شهر هم از ویرانی در امان نخواهد بود،دشت و درّه همه با هم ویران خواهند شد.من، خداوند چنین گفته‌ام.
9. نمک برای خراب کردن مزارع موآب بگذارید،چون بزودی از بین خواهد رفت.شهرهای آن به ویرانه‌ای تبدیل خواهند شدو دیگر کسی در آن زندگی نخواهد کرد.»
10. (لعنت بر کسی باد که کارهای خداوند را با تمام دل انجام نمی‌دهد! و لعنت بر کسی باد که از خونریزی کوتاهی می‌کند!)
11. خداوند گفت: «موآب همیشه در امن و امان بوده و هیچ‌وقت به اسارت نرفته است. موآب مانند شرابی است دست نخورده و جا افتاده و از کوزه‌ای به کوزهٔ دیگر ریخته نشده است. طعم آن از بین نرفته و مزه‌اش مثل همیشه دلپسند است.
12. «پس اکنون زمانی می‌آید که من مردمی را می‌فرستم تا موآب را مثل شراب دور بریزند. آنها کوزه‌های شراب را خالی می‌کنند و کوزه‌ها را خُرد می‌کنند.
13. آنگاه مردم موآب از خدای خودشان، کموش، ناامید خواهند شد همان‌طور که یهودیان از خدای بیت‌ئیل، خدایی که آنها به آن اعتماد داشتند، ناامید شدند.
14. «ای مردان موآب، چرا ادّعا می‌کنید که شما همه قهرمانو سربازان آزموده در جنگ هستید؟
15. موآب و شهرهای آن ویران شده،و بهترین جوانانش کشته شده‌اند.من پادشاه و خداوند متعال هستمو من چنین گفته‌ام.
16. روز نابودی موآب نزدیک می‌شودو زمان ویرانی آن بزودی می‌رسد.
17. «ای تمام شما که در مجاورت موآب زندگی می‌کنیدو از شهرت آن باخبرید،برایش ماتم بگیرید.بگویید: 'چگونه قدرت و اقتدارش درهم شکسته و جاه و جلالش به پایان رسیده است!'
18. ای ساکنان دبوناز جایگاههای پرشکوه و بلند خود پایین بیاییدو بر روی خاک بنشینید.ویرانگر موآب حاضر استو قلعه‌های آن را خراب کرده است.