16. سربازان شما لغزیدند و افتادند،هریک به دیگری میگوید:'عجله کن، بیا تا به خانههای خود و به نزد اقوام خودمان برویمو از شمشیر دشمن بگریزیم!'
17. به فرعون نامی تازه بدهید،'طبل توخالی که فرصت را از دست داد.'
18. من، خدای متعال، پادشاه هستم.من خدای زنده هستم.به همانگونه که کوه تابور برفراز کوههای دیگر قرار گرفتهو کوه کرمل در کنار دریا سر به آسمان کشیده،قدرت کسیکه به شما حمله میکند، همچنین خواهد بود.
19. ای مردم مصربرای اسارت آماده شوید!ممفیس به بیابان تبدیل میشودو کسی در آن ویرانه زندگی نخواهد کرد.
20. مصر مانند گاو قشنگ و چاقی استکه زنبوری از شمال به آن حمله کرده باشد.
21. حتّی سربازان حقوق بگیر آنهامثل گوسالههای درمانده هستند.آنها نایستادهاند که بجنگند،همهٔ آنها برگشتند و فرار کردند.روز مجازات و زمان نابودی آنها رسیده بود.
22. مصر مانند ماری، هیسهیس کنان میگریزد،و ارتش دشمن به او نزدیکتر میشود.آنها با تبرهای خود، مثل چوببُرانی که درختان جنگل را میبرند
23. و آن را از بین میبرند، به او حمله میکنند.مردان آنها بیشمارند،و سربازان آنها از ملخها بیشتر.
24. مردم مصر شرمسارند؛چون مغلوب مردمی شدهاند که از شمال آمدهاند.من، خداوند چنین گفتهام.»
25. خداوند متعال، خدای اسرائیل میگوید: «من آمون، خدای تیبس را به همراه تمام مصر و خدایان و پادشاهانش مجازات خواهم کرد. من فرعون و تمام کسانی را که به او اعتماد کردهاند، به مکافات کارهایشان خواهم رساند.
26. و آنها را تسلیم نبوکدنصر پادشاه بابل و ارتش او -که خواهان نابودیشان هستند- خواهم کرد. امّا در آینده، باز مردم در مصر مثل گذشته زندگی خواهند کرد. من، خداوند چنین گفتهام.