11. ای مردم مصر به جلعاد برویدو در جستجوی دارویی باشید!تمام داروهای شمال بی‌اثر هستندو هیچ‌چیزی نمی‌تواند درد شما را درمان کند.
12. ملّتها از رسوایی شما باخبرند،و همه فریاد شما را شنیده‌اند.سربازی به سرباز دیگری برخورد می‌کندو هر دو باهم به زمین می‌افتند.
13. وقتی نبوکدنصر از بابل برای حمله به مصر آمد، خداوند به من چنین گفت:
14. «در شهرهای مصر -در مجدل، ممفیسو تَحفَنحیس- اعلام کن و بگو:'برای دفاع از خود آماده شوید،تمام شما در جنگ نابود خواهید شد!
15. چرا خدای قادر شما، اپیس، افتاده است؟خداوند آن را سرنگون کرده است!'
16. سربازان شما لغزیدند و افتادند،هریک به دیگری می‌گوید:'عجله کن، بیا تا به خانه‌های خود و به نزد اقوام خودمان برویمو از شمشیر دشمن بگریزیم!'
17. به فرعون نامی تازه بدهید،'طبل توخالی که فرصت را از دست داد.'
18. من، خدای متعال، پادشاه هستم.من خدای زنده هستم.به همان‌گونه که کوه تابور برفراز کوههای دیگر قرار گرفتهو کوه کرمل در کنار دریا سر به آسمان کشیده،قدرت کسی‌که به شما حمله می‌کند، همچنین خواهد بود.