1. خداوند می‌گوید: «ای قوم اسرائیل، اگر بخواهید شما می‌توانید به سوی من بازگردید. اگر شما آن بُتهایی را که من از آنها نفرت دارم دور بریزید،
2. آن وقت شایسته است به نام من سوگند یاد کنید. آنگاه، تمام ملّتها از من خواهند خواست تا آنها را برکت دهم، و آنها مرا حمد خواهند گفت.»
3. خداوند به مردم اسرائیل و یهودا می‌گوید: «مزارع شخم نخوردهٔ خود را شخم بزنید، بذرهای خود را در میان خارها نپاشید.
4. عهد خود را با من، خداوند خویش نگه دارید و ای مردمان یهودا و اسرائیل خود را وقف من کنید. وگرنه خشم من به‌خاطر شرارتهای شما مثل آتش همه‌چیز را خواهد سوزاند و هیچ‌وقت خاموش نخواهد شد.»
5. شیپورها را در تمام سرزمین بنوازید!با فریاد بلند و به طور واضحبه مردم یهودا و اورشلیم بگوییدبه شهرهایی پناه ببرند که بُرج و بارویی مستحکم دارند.
6. نشانه‌ای به طرف صهیون بگذارید!با سرعت به جاهای امن بروید! تأخیر نکنید!خداوند بلا و ویرانی بزرگیاز جانب شمال می‌آورد.
7. مثل شیری که از مخفیگاهش بیرون می‌آید،ویرانگر ملّتها عازم حمله است.او می‌آید تا یهودیه را ویران کند.یهودیه به مخروبه‌ای تبدیل خواهد شد،و هیچ‌کس در آنها زندگی نخواهد کرد.
8. پس پلاس برتن، گریه و شیون کنید،چون هنوز خداوند نسبت به یهودا غضبناک است.
9. خداوند گفت: «در آن روز پادشاهان و بزرگان جرأت خود را از دست می‌دهند، کاهنان حیران و انبیا در تعجّب خواهند بود.»
10. آنگاه من گفتم: «ای خداوند متعال تو مردم اورشلیم را کاملاً فریب داده‌ای! تو گفته‌ای صلح خواهد بود، امّا شمشیر گلویشان را پاره می‌کند.»
11. زمانی می‌رسد که به مردم اورشلیم گفته خواهد شد که بادی سوزان از طرف بیابان می‌وزد. آن باد ملایمی نخواهد بود که کاه و پوشال را از گندم جدا می‌کند؛
12. بادی که اکنون به فرمان خداوند می‌وزد، بسیار سخت‌تر است! این خود خداوند است! که چنین حکمی دربارهٔ قومش صادر کرده است.
13. نگاه کنید، دشمن مانند ابر می‌آید. ارّابه‌های جنگی‌اش مثل گردباد و اسبانش سریعتر از عقاب حرکت می‌کنند، ما محکوم به نابودی هستیم.