9. به‌خاطر خداوند و به‌خاطر کلام قدّوس او،دلم شکسته و تمام وجودم می‌لرزد.مثل آدم مست و مثل کسی‌که شراب زیاد نوشیده است.
10. این سرزمین از کسانی‌که به خداوند امین نیستند، پر شده است،آنها به زندگی شرارت بار خود ادامه می‌دهند و از قدرت خود سوء استفاده می‌کنند.به‌خاطر لعنت خداوند تمام این سرزمین در ماتم استو تمام چراگاهها خشک شده‌اند.
11. خداوند می‌گوید:«انبیا هم مانند کاهنان بدکاره‌اند،من آنها را حتّی در معبد بزرگ در حال ارتکاب شرارت دیده‌ام.
12. راههای آنها لغزنده و تاریک است.آنها خواهند لغزید و خواهند افتاد.من آنها را دچار مصیبت خواهم کرد.زمان مجازات نزدیک است.من خداوند چنین گفته‌ام.
13. من شاهد گناه انبیای سامره بوده‌ام.آنها در نام بعل نبوّت می‌کردندو قوم مرا گمراه کرده‌اند.
14. انبیای اورشلیم از آنها هم بدترند.آنها زانی و دروغگو هستندو بدکاران را در انجام شرارت تشویق می‌کنندبه طوری که هیچ‌کس دست از شرارت برنمی‌دارد.به نظر من،اینها از مردم سدوم و غموره بهتر نیستند.
15. «این است آنچه من، خداوند متعال دربارهٔ انبیای اورشلیم می‌گویم:من به آنها گیاه تلخ برای خوردنو زهر برای نوشیدن خواهم داد.چون کفر و بی‌ایمانی را در تمام این سرزمین رواج داده‌اند.»
16. خداوند متعال به مردم اورشلیم چنین گفت: «به آنچه انبیا می‌گویند گوش ندهید، چون آنها به شما امید واهی می‌دهند. آنها تصوّرات خودشان را به شما می‌گویند، نه آنچه من به آنها گفته‌ام.
17. آنها به مردمی که به پیام من گوش نداده‌اند، پیوسته می‌گویند که همه‌چیز به خوبی پیش می‌رود. آنها به آدمهای سرسخت که سخنان مرا باور نکرده‌اند می‌گویند که هیچ بلایی بر آنها نازل نخواهد شد.»
18. من گفتم: «هیچ‌یک از این انبیا آن‌قدر به خداوند نزدیک نبود که بتواند افکار او را درک کند. هیچ‌یک از آنها پیام او را نشنیده و نفهمیده و توجهی به سخنان او نکرده است.
19. خشم او مثل توفان و تندبادی است که برفراز سر شریران می‌خروشد.