11. خداوند می‌گوید:«انبیا هم مانند کاهنان بدکاره‌اند،من آنها را حتّی در معبد بزرگ در حال ارتکاب شرارت دیده‌ام.
12. راههای آنها لغزنده و تاریک است.آنها خواهند لغزید و خواهند افتاد.من آنها را دچار مصیبت خواهم کرد.زمان مجازات نزدیک است.من خداوند چنین گفته‌ام.
13. من شاهد گناه انبیای سامره بوده‌ام.آنها در نام بعل نبوّت می‌کردندو قوم مرا گمراه کرده‌اند.
14. انبیای اورشلیم از آنها هم بدترند.آنها زانی و دروغگو هستندو بدکاران را در انجام شرارت تشویق می‌کنندبه طوری که هیچ‌کس دست از شرارت برنمی‌دارد.به نظر من،اینها از مردم سدوم و غموره بهتر نیستند.
15. «این است آنچه من، خداوند متعال دربارهٔ انبیای اورشلیم می‌گویم:من به آنها گیاه تلخ برای خوردنو زهر برای نوشیدن خواهم داد.چون کفر و بی‌ایمانی را در تمام این سرزمین رواج داده‌اند.»
16. خداوند متعال به مردم اورشلیم چنین گفت: «به آنچه انبیا می‌گویند گوش ندهید، چون آنها به شما امید واهی می‌دهند. آنها تصوّرات خودشان را به شما می‌گویند، نه آنچه من به آنها گفته‌ام.
17. آنها به مردمی که به پیام من گوش نداده‌اند، پیوسته می‌گویند که همه‌چیز به خوبی پیش می‌رود. آنها به آدمهای سرسخت که سخنان مرا باور نکرده‌اند می‌گویند که هیچ بلایی بر آنها نازل نخواهد شد.»
18. من گفتم: «هیچ‌یک از این انبیا آن‌قدر به خداوند نزدیک نبود که بتواند افکار او را درک کند. هیچ‌یک از آنها پیام او را نشنیده و نفهمیده و توجهی به سخنان او نکرده است.
19. خشم او مثل توفان و تندبادی است که برفراز سر شریران می‌خروشد.
20. این توفان تا وقتی آنچه منظور نظر خداوند است صورت نگیرد، فروکش نخواهد کرد. در آینده‌ای نزدیک، مردم این را به طور واضح خواهند فهمید.»
21. خداوند گفت: «من این انبیا را نفرستادم، ولی آنها خودسرانه رفتند، من به آنها پیامی ندادم، ولی بدون موافقت من به اسم من سخن گفتند.
22. اگر آنها از نیّات من آگاه بودند، در آن صورت می‌توانستند پیام مرا به قوم من اعلام کنند و آنها را از راههای ناراست و زندگی پر گناهشان بازگردانند.
23. «من خدایی هستم که در همه‌جا حاضرم و محدود به محل خاصی نیستم.
24. هیچ‌کس نمی‌تواند خود را از من پنهان کند تا من او را نبینم. آیا نمی‌دانید که من در همه‌جا در آسمان و زمین حضور دارم؟
25. من می‌دانم آن انبیا به دروغ چه چیزهایی در نام من گفته‌اند و ادّعا می‌کنند که در خواب آن پیامها را از من دریافت کرده‌اند.
26. تا کی این انبیا با دروغ‌هایشان به گمراه کردن قوم من ادامه خواهند داد؟
27. آنها فکر می‌کنند با خوابهایی که بیان می‌کنند خواهند توانست قوم مرا وادار کنند تا نام مرا فراموش کنند، همان‌طور که پدرانشان مرا فراموش کردند و به بعل روی آوردند.
28. نبی‌ای که خوابی می‌بیند باید بگوید که پیام او فقط یک خواب بوده، ولی نبی‌ای که از من پیامی گرفته، باید با امانت آن پیام را بازگو کند. در برابر گندم، کاه چه ارزشی دارد؟
29. پیام من آتش است و مثل پتکی که سنگ‌ها را خرد می‌کند.