5. خداوند گفت:«ای ارمیا، اگر از مسابقه دادن با مردمان این‌قدر خسته شده‌ای،چگونه می‌توانی با اسبان مسابقه دهی؟اگر نمی‌توانی در زمین صاف و هموار روی پای خود بایستی،در جنگلهای اردن چه خواهی کرد؟
6. حتّی اعضای خانواده‌ات به تو خیانت کرده‌اند،و با همدستی دشمنان به تو حمله می‌کنند.به آنها اعتماد نکن،حتّی اگر آنها دوستانه با تو سخن گویند.»
7. خداوند می‌گوید:«من اسرائیل را ترکو قوم برگزیدهٔ خودم را طرد کردم.من قوم محبوب خود راتسلیم دشمنانشان نمودم.
8. قوم برگزیدهٔ من مخالف من شده‌اند؛مثل شیری در جنگل بر من می‌غرّد.از این رو از آنها بیزارم.
9. قوم برگزیدهٔ من مثل پرنده‌ای استکه از هر طرف مورد هجوم بازهای شکاری قرار گرفته باشد.حیوانات وحشی را صدا کنیدتا به این ضیافت بیایند.
10. بسیاری از فرمانروایان بیگانه، تاکستان مرا ویرانو مزارع مرا لگدمال کرده‌اند.سرزمین زیبای مرا به بیابان مبدّل ساختند،
11. و از آن، زمین بایر به وجود آوردند؛زمینی متروک و بی‌حاصل!تمام زمین به بیابان بی‌آب و علف تبدیل شدهو کسی به آن اهمیّت نمی‌دهد.
12. از آن سوی بلندیهای بیابانمردم برای غارت آمده‌اند.من چنان جنگی در این سرزمین برافروختمکه دیگر کسی از آن در امان نخواهد بود.
13. قوم من گندم کاشتند ولی علف هرز درو کردند،آنها زحمت زیاد کشیدند،امّا چیزی عایدشان نشد.به‌خاطر غضب من محصولشان از بین رفت.»
14. خداوند می‌گوید: «امّا دربارهٔ همسایگان اسرائیل که میراث قوم من، زمینی را که من به آنها داده بودم، ویران کردند. من آن مردمان شریر را مثل گیاهی که از ریشه می‌کَنند از سرزمینشان بیرون خواهم کرد و مردم یهودا را نجات خواهم داد.
15. بعد از آن که آنها را دور ساختم، دوباره نسبت به آنها رحیم خواهم بود. تمام ملّتها را به سرزمینهای خودشان برمی‌گردانم.
16. اگر با تمام دل آیین قوم مرا بپذیرند، و به نام من سوگند یاد کنند، همان‌طور که روزی به قوم من می‌آموختند به نام بعل قسم بخورند، آنگاه آنها هم جزو قوم من خواهند بود و کامیاب خواهند شد.