هزارۀ نو

مزمور 53 هزارۀ نو (NMV)

همه مرتد گشته‌اند

برای سالار سرایندگان. در مایۀ ’مَحَلَت‘. قصیدۀ داوود.

1. ابله در دل خود می‌گوید:«خدایی نیست!»اینان فاسدند و ستمگریشان کراهت‌آور است!نیکوکاری نیست!

2. خدا از آسمانبر بنی آدم می‌نگرد،تا ببیند آیا کسی هست که عاقلانه رفتار کندو خدا را بجوید.

3. همه گمراه گشته‌اند،و با هم فاسد شده‌اند!نیکوکاری نیست،حتی یکی!

4. آیا بدکاران را شناختی نیست؟آنان که قوم مرا فرو می‌بلعند چنانکه گویی نان می‌خورند،و خدا را نمی‌خوانند.

5. آنجا ایشان سخت ترسانند،جایی که ترسی نیست.زیرا خدا استخوانهای محاصره‌کنندگان تو را می‌پراکند.تو ایشان را شرمنده می‌سازی،زیرا خدا آنان را رد کرده است.

6. کاش که نجات برای اسرائیل از صَهیون فرا می‌رسید!چون خداوند سعادت گذشته را به قوم خویش بازگردانَدیعقوب به وجد آید و اسرائیل شادی کند!