1. خداوندا، نجات بده، زیرا سرسپرده‌ای باقی نمانده استو وفاداران از میان بنی‌آدم محو گردیده‌اند.
2. همه به یکدیگر دروغ می‌گویند؛لبهای چاپلوسشان به ریا سخن می‌گوید.
3. باشد که خداوند همۀ لبهای چاپلوس را قطع کندو هر زبان لاف‌زن را،
4. که می‌گویند: «به زبان خویش پیروز خواهیم شد؛لبهای ما با ماست، کیست سَروَر ما؟»
5. خداوند می‌گوید: «به سبب غارت ستمدیدگان، و نالۀ نیازمندان،اکنون برمی‌خیزم.ایشان را در امنیتی که برایش آه می‌کشند، بر پا خواهم داشت.»
6. سخنان خداوند خالص است،همچون نقرۀ تصفیه شده در کورۀ گِلیکه هفت بار پاک شده باشد.
7. خداوندا، تو ایشان را نگاه خواهی داشت؛تو ما را از چنین مردمان، جاودانه حفظ خواهی کرد.
8. شریران به هر سو پرسه می‌زنند،آنگاه که فرومایگی در میان آدمیان برافراشته شود.