مرا از پی خود بِکِش؛ بیا تا بدویم!پادشاه مرا به حجلههای خویش درآورده است.تو مایۀ شادی و سرور مایی،و عشق تو را بیش از شراب میستاییم!چه بایسته که مِهر تو چنین بر دلهاست!