4. کارهایشان مانع بازگشت آنها به سوی خدایشان است، زیرا روح زناکاری در آنها رخنه کرده است و نمیتوانند خداوند را بشناسند.
5. غرور قوم اسرائیل علیه آنها شهادت میدهد. مردم افرایم در زیر بار گناه میلغزند و یهودا هم با آنها یکجا به زمین میخورد.
6. آنها با رمه و گلّهٔ خود به جستجوی خداوند میروند، امّا او را نمییابند، زیرا او خود را از آنها دور ساخته است.
7. آنها به خداوند خیانت کردهاند و فرزندان غیر مشروع به وجود آوردهاند. پس اکنون آنها و سرزمین ایشان بزودی از بین خواهند رفت.
8. شیپور جنگ را در جبعه و زنگ خطر را در رامه به صدا در آورید و در بیت آون فریاد بزنید. ای مردم بنیامین، از ترس بلرزید!
9. ای افرایم روز مجازات تو نزدیک است و بزودی ویران میشوی. به بنیاسرائیل اعلام میکنم که این واقعه حتمی است.
10. خداوند میفرماید: «رهبران یهودا زمینها را غارت میکنند، بنابراین من خشم خود را مانند سیلاب بر آنها فرو خواهم ریخت.
11. اسرائیل مورد قهر من قرار گرفته است و در روز محاکمه درهم کوبیده میشود، زیرا پیرو چیزهای باطل گردیده است.
12. بنابراین، من برای اسرائیل مانند بید که پشم را از بین میبرد خواهم بود و ریشهٔ یهودا را نابود میکنم.
13. «وقتی اسرائیل دید که تا چه حد بیمار است و یهودا که جراحت او تا چه حد است، افرایم به کشور آشور روی آورد و به پادشاه بزرگ آن پناه برد. امّا امپراتور آشور قادر نیست که او را شفا بدهد و یا زخمش را مداوا نماید.