70. Ἀλλ᾽ ὁ Πέτρος πάλιν τὸ ἀρνήθηκε. Καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγο οἱ εὑρισκόμενοι ἐκεῖ πάλιν τοῦ ἔλεγαν, «Ἀλήθεια, εἶσαι ἀπ᾽ αὐτούς, διότι εἶσαι Γαλιλαῖος καὶ ἡ προφορά σου μοιάζει».
71. Ἐκεῖνος δὲ ἄρχισε μὲ κατάρες καὶ ὅρκους νὰ λέγῃ, «Δὲν ξέρω τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖον μιλᾶτε».
72. Καὶ γιὰ δεύτερη φορὰ ἐλάλησε ὁ πετεινός. Καὶ ἐθυμήθηκε ὁ Πέτρος ὅτι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶχε πῆ, «Πρὶν λαλήσῃ δύο φορὲς ὁ πετεινός, θὰ μὲ ἀπαρνηθῇς τρεῖς φορές», καὶ ἄρχισε νὰ κλαίῃ.