11. Εἶχαν βασιλέα των τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου. Τὸ ἑβραϊκόν του ὄνομα εἶναι Ἀβαδδών, τὸ δὲ ἑλληνικόν του Ἀπολλύων.
12. Τὸ πρῶτον οὐαὶ ἐπέρασε. Ἔρχονται ὕστερα δύο ἀκόμη οὐαί.
13. Τότε ἐσάλπισε ὁ ἕκτος ἄγγελος καὶ ἄκουσα μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὰ τέσσερα κέρατα τοῦ χρυσοῦ θυσιαστηρίου, ποὺ εἶναι ἐμπρὸς εἰς τὸν Θεόν,
14. νὰ λέγῃ εἰς τὸν ἕκτον ἄγγελον ποὺ εἶχε τὴν σάλπιγγα, «Λῦσε τοὺς τέσσερις ἀγγέλους ποὺ εἶναι δεμένοι εἰς τὸν ποταμὸν τὸν μεγάλον, τὸν Εὐφράτην».
15. Καὶ ἐλύθηκαν οἱ τέσσερις ἄγγελοι ποὺ εἶχαν προετοιμασθῆ δι᾽ αὐτὴν τὴν ὥραν, τὴν ἡμέραν, τὸν μῆνα καὶ τὸ ἔτος, διὰ νὰ σκοτώσουν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.
16. Ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἱππικοῦ ἄκουσα ὅτι ἦτο διακόσια ἑκατομμύρια.
17. Οἱ ἵπποι καὶ οἱ ἀναβάται, ὅπως τοὺς εἶδα εἰς τὸ ὅραμα, εἶχαν θώρακας πυρίνους, κυανοῦς καὶ κιτρίνους, σὰν τὸ θειάφι. Τὰ κεφάλια τῶν ἵππων ἦσαν σὰν κεφάλια λιονταριῶν καὶ ἀπὸ τὰ στόματά των ἔβγαινε φωτιά, καπνὸς καὶ θειάφι.
18. Ἀπὸ τὰς τρεῖς αὐτὰς πληγάς, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν φωτιά, τὸν καπνὸν καὶ τὸ θειάφι, ποὺ ἔβγαινε ἀπὸ τὰ στόματά των, ἐσκοτώθηκε τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.
19. Ἡ δύναμις τῶν ἵππων ἦτο εἰς τὸ στόμα των καὶ εἰς τὰς οὐράς των. Διότι αἱ οὐραί των, ποὺ εἶχαν κεφάλια, ἔμοιαζαν μὲ φίδια καὶ μὲ αὐτὰς ἔβλαπταν.
20. Οἱ ὑπόλοιποι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ἐσκοτώθηκαν ἀπὸ τὰς πληγὰς αὐτάς, δὲν μετενόησαν ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν χεριῶν τους, ὥστε νὰ παύσουν νὰ προσκυνοῦν δαιμόνια καὶ εἴδωλα χρυσᾶ, ἀργυρᾶ, χάλκινα, πέτρινα καὶ ξύλινα, τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦν νὰ βλέπουν, οὔτε νὰ ἀκούσουν οὔτε νὰ περπατοῦν.