19. Pfraittß aau aynn Gaißbok als Sündopfer und zwai jaerige Lämpln als Heilsopfer zue!
20. Dyr Priester sollt s mit n Eerstlingsbroot mitaynand darschwingen. D Lämpln und s Broot seind Weihgaabn für n Herrn und ghoernd yn n Priester.
21. Eyn n selbn Tag halttß ayn weihe Samnung ab; und garechtt werd daa aau nix. Und dös bleibt yso von Kunn zo Kunn, wo dyrwöll däßß wontß.
22. Bei dyr Ärn solltß nit ganz eyn s Anwenddl aushinmaen und ruebig ayn Par Hälm lignlaassn. Dös künnend syr de Armen und Fremdn holn. I bin dyr Herr, enker Got.
23. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
24. Dös sagst aau yn de Isryheeler, däß eyn n Eerstn Sibtn für enk ayn Ruetag ist. Ginnert werd dran mit n Widerhorn, und ayn weihe Samnung sei s enk!
25. Daa werd nit garechtt, und yn n Herrn bringtß ayn Feueropfer dar.
26. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
27. Eyn n Zöntn Sibtn ist dyr Versuenungstag, daa woß aau ayn heilige Samnung halttß. Es werd streng gfastt, und yn n Herrn bringtß Opfer dar.
28. Daa derfftß nix arechtn, weil s dyr Versuenungstag ist, der Tag, daa woß vor n Herrn, enkern Got, vollkemmen versuent werdtß.
29. Ayn Ieds, wo si eyn dönn Tag nit enthaltt, sollt aus seinn Volk ausgmörtzt werdn.