1. Allsand Stämm von Isryheel kaamend zo n Dafetn auf Hebron und gsagnd: "Mir seind doch +aau dein Fleish und Bluet!
2. Schoon früeher, wie non dyr Saul ünser Künig war, gfüerst diend +du Isryheel eyn n Kampf aushin und wider haim. Dyr Trechtein haat zo dir gsait: "Du sollst dyr Hirt von meinn Volk Isryheel sein; du sollst yn Isryheel sein Fürst werdn."
3. Allsand Dietwärt von Isryheel kaamend zo n Künig auf Hebron. Dyr Künig Dafet schloß mit ien z Hebron aynn Bund vor n Herrn, und so gsalbnd önn Dafetn zo n Künig von Isryheel.
4. Dyr Dafet war dreissg Jaar alt, wie yr Künig wurd; und er greichnet vierzg Jaar lang.
5. Z Hebron war yr sibn Jaar und söx Maanet Künig von Juden, und z Ruslham war yr dreuydreissg Jaar lang Künig von n gantzn Isryheel und Juden.
6. Dyr Künig troch mit seine Mänder auf Ruslham gögn d Iebser, de Eingebornen von derer Gögnet. D iebser aber gmainend grad zo n Dafetn: "Du kimmst üns daa +nit einher. Di haltnd y schoon de Blindn und Krüppln auf!" Dyrmit war gmaint: Du haast y glei +gar kain Müg nit!
7. Aber trotzdem gerobert dyr Dafet de Burg Zien, und ietz nennt myn s de Dafetnstat.
8. Dyr Dafet gsait seln Tag: "Also, dring myr durch dönn Schacht daa ein und schlagn myr d Iebser, die Lamen und Blindn; dene zaign myr s!" Von daaher haisst s: Kain Blinder und Lamer kimmt eyn n Templ einhin.
9. Dyr Dafet ließ si in dyr Burg nider und gnennt s de Dafetnstat. Und dyr Dafet fieng rund umydum s Baun an, und zwaar von Millo wögg hinst eyn de Burg.